<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;} @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { mso-style-parent:""; margin-top:0in; margin-right:0in; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0in; line-height:115%; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif";} .MsoChpDefault {} .MsoPapDefault { margin-bottom:10.0pt; line-height:115%;} @page Section1 {size:8.5in 11.0in; margin:1.0in 1.0in 1.0in 1.0in;} div.Section1 {page:Section1;} -->

کفش هایم را نده...

پا به رهنه میروم تا در حریم تنهایی خود...

با نگاه به تاول های پایم عبرت بگیرم   …

من کجا؟

عاشقی کجا؟

من عشق رو باختم...

نه برای اینکه بازی بلد نبودم   …

نه ..

فقط برای اینکه خنده تو رو ببینم …!

اینجا زمین است...

 زمین گرد است...

تویی که مرا دور زدی  !

فردا به خودم خواهی رسید

حال و روزت دیدنیست

دلم دل نیست...

 دریا نیست...

 مرداب است...

که موجی هم سراغش را نمی گیرد...

نه میل زیستن دارد...

 نه می میرد...

درزیر باران عشق بایدماند...

تا غبار تنهایی ها راشست...

نمیدانم درزیر کدامین باران ایستاده ام...

که این گونه تنها ولی خیسم...